ทุกชีวิตที่เกิดขึ้นมา ย่อมก้าวไปสู่ความเสื่อมและดับไปในที่สุด ต่างกันที่ช้าหรือเร็วเท่านั้น ช้าหรือเร็วแต่ละคนไม่อาจกำหนดเองได้ เป็นไปตามเหตุปัจจัยของแต่ละคน สิ่งสำคัญอยู่ที่ว่าขณะที่มีชีวิตอยู่ทำอะไรให้มีประโยชน์มีคุณค่ากับตัวเองและสังคมบ้าง ท่านเปรียบให้ดูเทียนเป็นตัวอย่าง เทียนเมื่อจุดไฟจะให้แสงสว่าง ในขณะเดียวกันก็เผาผลาญตัวเองให้ค่อยๆ หมดไปก่อนเทียนจะมอดไหม้ดับไป ได้ให้ประโยชน์คือแสงสว่าง
แล้วชีวิตเราล่ะ ก่อนจะลาลับจากโลกนี้ไป ทำอะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองและสังคมบ้าง ทำประโยชน์ต่อตัวเองก็คือ ทำบุญทำกุศลให้มากๆ ทำประโยชน์ต่อสังคมคือ การไม่ทำความเดือดร้อนให้สังคม ดังคำประพันธ์ว่า...
“เปลวเทียนละลายแท่ง เพื่อเปล่งแสงอันอำไพ ชีวิตมลายไป เหลืออะไรไว้ทดแทน”
ทุกคนมีเวลาที่จะมีชีวิตอยู่เพียงจำกัด โปรดใช้เวลาให้เป็นประโยชน์ให้มากที่สุดเถิด
นำมาจากหนังสือเรื่อง อาหารใจยามเช้า โดย มหาวีโร ภิกขุกาญจน์
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น